۰۲
آبان
لابلای روزمرگیهای امروزت
یه نگاهی هم به گذشته بنداز
ادبیات نمیبافم!
گذشته بهت زخم میزنه. اگه شاد باشه، یه جور. اگه پر از غم هم باشه، یجور.
اما بهت ثابت میکنه دائما یکسان نباشد حال دوران!
این منم. مه تاب!
نقاشی ذهنم از شبای گذشته م یه رنگه، سیاه!
فقط یادمه یه پتجره باز بود که باد پرده کرم رنگ تور رو تکون میداد.
یه مهتاب نصفه نیمه هم از اون بالا شاهد گریه م بود.
سردی پاییز بود.
و قاصدک!
بهم کمک کن خدا. هنوز بهت نیاز دارم.
پ ن: معجزه یعنی خدا! که ...
